ҒИБРАТТЫ ҒҰМЫР ИЕСІ
Еңбек адамы — ел мақтанышы. Қоғамның қай саласында еңбек етіп, сол бағытта тер төгіп, жүрген еңбек адамдары қашанда құрметке лайық. Сондай құрметке лайық жандардың бірі – Жақсылық Нағыметов. Бұл жанның ғұмыры тұтас бір дәуірдің шежіресіндей.
Былтыр Мемлекет басшысы Қасым-Жомарт Тоқаев Ұлттық құрылтайда сөйлеген сөзінде «Адал адам-Адал еңбек-Адал табыс» бір-бірінен ажырамайтын ұғымдар екенін айта келе, бұл үш тағанды озық әрі табысты елге айналудың басты кілті деп баса айтқан еді. Әр саланың өз қиындығы мен қызығы болады. Ал өз саласына шебер болу мамандыққа деген жауапкершіліктен басталады дер едім.
Еңбектің ауыр-жеңілі, жаман-жақсысы жоқ. Солай десек те жаздың аптап ыстығы мен қақаған аязында қолайсыздыққа қарамай, жылдың төрт мезгілінде демалмай, бел жазбай еңбек ететін малшылар қауымы — нағыз жұмысына сай мәртебелі еңбеккерлер. Дәл осындай еңбегімен елге танылып жүрген дала қырандары, нағыз жұмысшы мәртебесіне лайық жандар деуге болады.
Біздің кейіпкеріміз де Степной ауылының тұрғыны, кәнігі малбегі 80 жасында да аттан түспеген еңбекқор жан.
Жакең 1942 жылдары сұрапыл соғыс өршіп тұрған кезде бұрынғы Қарабұтақ ауданының Қандысор ауылында дүниеге келген. Елмен бірге әкелері де соғысқа аттанғаннан кейін, ауыртпалық анасы Салтанаттың мойынына жүктелді. Жакеңнің үлкен ағасы Қазым, апасы Нағипа, қарындасы Бибігүл әкелерінен ерте қалып, қиындық жүгін арқалап өскен ұрпақтар. Кейіпкеріміз анасы арқалаған жүкті жеңілдетуге себепші болсам деп жастайынан жұмысқа жегіліп, мектепте оқыпта жарытпады. Әкені аңсап, сағыныш кернеп жүргенде 1944 жылы Украина жерінен әкелерің қаза болды деген қаралы хабар келіп, онсыз да үреймен жүрген отбасын есеңгіретіп тастайды. Жақсылық ағай 1956 жылдан бастап жұмысшы қамытын киіп, қаншама қиыншылыққа төзіп, талай жерде еңбек етеді. Білім алмаса да ел жақсыларымен иықтаса өсті.
1962 жылдың қараша айында әкесі қан майданда қаза болған Украина жерінде Отан алдындағы әскери борышын өтеп, 3 жылдан кейін елге оралады. Жас сарбаз әскерде жүргенде де жігерлігін таныта білген. Жастайынан еңбекке ысылған азамат ол жерде де көзге түсіп, әсекери басшыларының жолдаған алғыс хаттары анасына демеу болады.
Әскерден келген соң колхозда сиыр, жылқы бағады. Сондай-ақ, кейіпкеріміз Ырғыз ауданына қарасты Коминтерн кеңшарында жылқы, 24-ші Партсъез атындағы совхозында сиыр бағады. Сөйтіп, 1971 жылы отау құрып, бала-шағалы болады. Кейіпкеріміздің ғұмыры өз ағынымен жалғаса береді. Қилы тағдыр тауқыметін тартып, шыңдала түсті.
Жақсылық ағаның балалары қалаға жақындауға ұсыныс білдірген кезде, қалалы жерге үдіре көшпей, ауыл жанды азамат осы өз отбасына құт болған Степной ауылына 2000 жылы қоныс аударады. Сол ауылда «Степное» ЖШС-нің бір отар қойын алып, күні бүгінге дейін шашау шығармай, мал басын өсіріп келеді. Зейнет жасына жетіп, жасы 80-ге келсе де аттан түспей, әлі де екі балдызына ақылшы болып, ежелгі кәсіппен айналысуда.
Жастайынан еңбекпен шыңдалған ел ағасы Қарбұтақ ауданының «Үлгілі отбасы» семинарында еңбегі ерекше еленіп, ердің жасы 50-де марапатқа кенелген жан. Сондай-ақ, еткен еңбегінің арқасында бірнеше рет аудан, облыс әкімдерінің алғыс хаттарымен де марапатталған. Былтыр 2024 жылы ауыл шаруашылығы қызметкерлерінің күніне орай ҚР Ауыл шаруашылығы министрлігінің Құрмет грамотасымен марапатталса, Ақтөбе қаласында өткен мерекелік салтанатты жиында облыс әкімі Асхат Шахаровтың марапатына ие болған. Саналы ғұмырын ауыл шаруашылығы саласына арнаған ел ағасы бүгінде зайыбымен 42 жыл отасып, балаларынан 18 немере, 7 шөбере сүйіп, ата-әжелік бақытқа кенеліп отыр.
Сөз төркінін сабақтасақ, біздің мақсатымыз әр еңбек адамы арқылы Отанының дамуына өз үлесін қосып жүрген жандарға құрмет көрсетіп, кейінгі өсіп келе жатырған жастарға үлгі ету. Кез келген адам өзінің қолынан келетін ісімен айналысып, халыққа пайдасын тигізе алады. Ендеше, бүгінгі біздің кейіпкеріміз зайыбы екеуі бала тәрбиелеп қана қоймай, елдің дамуына ақ адал еңбектерімен үлесін қосқан жарасымды жандар.
Бақыт ИМАШЕВ
